bevallen met 30 weken

Hier een ervaringsverhaal van een moeder die met 30 weken beviel van een zoontje.

Hoe verliep je bevalling: 

Op 21 augustus 2015 belandde ik onverwachts in het ziekenhuis. Ons kindje was te klein voor de  termijn. Na controle in het ziekenhuis bleek mijn placenta niet goed te werken. Na regelmatige CTG’s en echo’s is de dinsdag voorafgaand aan de bevalling door de artsen besloten een keizersnede uit te voeren. De keizersnede verliep erg vlot en zonder complicaties. Ik had dusdanig weinig bloedverlies dat ik maar kort op de verkoever heb gelegen.

Hoe vond je de omschakeling naar opeens moeder zijn door de vroeggeboorte? 

Heel erg raar. Vanaf het moment dat ik in het ziekenhuis kwam leefde ik toe naar de dag dat de artsen vertelde dat ze de kleine zouden gaan halen. Toen hij er eenmaal was en ook huilde was ik vooral opgelucht. Ik was verliefd en trots, maar toen artsen en verpleegkundige naar mij refereerde als mama kwam dit nog niet echt binnen. Ik voelde mij nog niet echt mama.

Hoe ben jij omgegaan met de achtbaan van emoties?  

Ik vond de hele ziekenhuis periode erg zwaar. Ik voelde mij zo machteloos. Vooral als mijn zoontje begon te huilen in de couv. Het enige wat ik wilde was hem eruit halen en oppakken. Mijn zusje is 5 dagen later bevallen van een zoontje en hij mocht mee naar huis. Voor haar en haar partner was ik zo opgelucht dat hij naar huis mocht, maar ik was ook zo boos en verdrietig dat hij wel thuis was.

Hoe vond je het om constant heen en weer te reizen naar het ziekenhuis i.p.v. van je kindje thuis te hebben?

Dat reizen vond ik dramatisch. Een uur heen en een uur terug.Ik was erg blij toen ons kindje werd overgeplaatst naar het regionale ziekenhuis. Het reizen was nu nog maar 10 minuten en ik kon zo vaak gaan als ik wilde. Ook scheelde het aardig in de portemonnee.

Moeder van een prematuur zijn is overweldigend, je geniet op een andere manier intenser van de kleinere dingen (eerste luier, eerste bad, eerste kleertjes).

Wat heeft de vroeggeboorte met je relatie gedaan?

Mijn relatie is er veel sterker op geworden. Nog steeds doen we veel dingen samen en praten nog vaak over de tijd in het ziekenhuis.

Hoe vind je dat buitenstaanders zoals familie en vrienden zijn omgegaan en omgaan met de situatie?

Mijn familie, vrienden en mijn werk waren erg begripvol. Helaas snapte niet iedereen dat ze niet altijd elk moment mee konden naar onze kleine man. Dit zorgde dan weer voor verontwaardiging. Maar daar heb ik mij heel snel overheen gezet.

Jouw ultieme tip aan andere prematuur moeders: Geniet van elk moment thuis/in het ziekenhuis. Prematuur of niet, de tijd gaat veel te snel.

Jouw ultieme tip aan buitenstaanders: Stop met vergelijken, een prematuur ontwikkeld ook, maar in zijn eigen tempo volgens zijn eigen curve.